#01. "Czerwona królowa" - Victoria Aveyard

Tytuł: "Czerwona królowa"

Autor: Victoria Aveyard

Seria: Czerwona królowa #01

Data wydania: 18 lutego 2015

Wydawnictwo: Otwarte

Ilość stron: 488

– Mare Molly Barrow, urodzona siedemnastego listopada 302 roku Nowej Ery, córka Daniela i Ruth Barrowów – recytuje z pamięci Tyberiasz, streszczając moje życie. – Nie masz zawodu i w dniu następnych urodzin masz wstąpić do wojska. Chodzisz do szkoły nieregularnie, osiągasz słabe wyniki i masz na swoim koncie wykroczenia, za które w większości miast trafiłabyś do więzienia. Kradzieże, przemyt, stawianie oporu podczas aresztowania to zaledwie początek listy. Ogólnie rzecz biorąc, jesteś biedna, nieokrzesana, niemoralna, mało inteligentna, zgorzkniała, uparta i przynosisz hańbę swojej wiosce i królestwu. […]

– A mimo to jest w tobie coś więcej. – Król wstaje, ja zaś przyglądam się z bliska jego koronie. Jej końce są nieprzeciętnie ostre. Jak sztylety. – Coś, czego nie mogę pojąć. Jesteś jednocześnie Czerwoną i Srebrną. Ta osobliwość pociąga za sobą potworne konsekwencje, których nie jesteś w stanie zrozumieć. Co zatem mam z tobą począć? (opis z lubimyczytac.pl)

Czerwona królowa” to debiut Amerykanki Victorii Aveyard. Bałam się nieco sięgnąć po tą nią zaraz po premierze, gdy szum wokół niej narastał, a jej reklamy były wszędzie. Na szczęście, ta książka zasługuje na takie promowanie. Jest zaskakująco dobrze napisana, inteligentna i zapewnia sporą dawkę emocji.

Prawda się nie liczy. Liczy się to, w co wierzą ludzie.

Ludność dzieli się na posiadających paranormalne moce Srebrnych i pracujących dla nich, 

zwyczajnych Czerwonych. W żyłach głównej bohaterki – Mare Barrow – płynie czerwona krew, a dziewczyna utrzymuje swoją rodzinę z tego, co uda jej się ukraść. Trwa wojna, a ona nie ma wyuczonego zawodu, więc w najbliższym czasie zostanie przymusowo zaciągnięta do wojska, tak jak jej trzej bracia przed nią. Jednak pewnego dnia w jej stronę wyciąga pomocną dłoń chłopak, którego próbowała okraść. Jej życie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni, gdy trafia do pałacu i na skutek wielu przypadków na oczach Srebrnych ujawnia swoja zadziwiające moce. Król i królowa muszą zatuszować całe zdarzenie, dlatego zatrzymują Mare w pałacu, nadają jej nową tożsamość i każą żyć jak Srebrna.

Przede wszystkim jest to książka o świecie, w którym mało kto chciałby żyć. Nie jest bajkowo – trwa wojna, są  ofiary, spiski, zdrady i zamachy stanu. Każdy może zdradzić każdego, nikomu nie można ufać.  Przetrwają tylko te najsilniejsze jednostki, najbardziej zdeterminowane i gotowe na wszystko.  Cały podział ludzi jest dość typowy dla dystopii, ale tu nie masz najmniejszego wyboru, na to kim jesteś.  Nie odwrócisz swojego losu.  Mamy jasno podzielony świat – na tych bogatych i złych oraz biednych i dobrych, ale z każdą stroną odkrywamy, że to co Mare brała za pewnik jest o wiele bardziej skomplikowane.

To co najbardziej mi się podobało to sposób wykreowania bohaterów przez panią Aveyard. Mare jest wyrazista, silna i niezależna, nie roztkliwia się nad sobą, tylko dzielnie stawia czoła kolejnych przeciwnościom losu.  Nie uczy się, kradnie, ma konflikty z prawem, większość czasu spędza ze swoim przyjacielem Kilornem. Uwielbiam ich relację, są dla siebie krytyczni, jedno nie idealizuje drugiego, a i tak są w stanie skoczyć za sobą w ogień. Żałuję jednak, że autorka nie pogłębiła jednak tego wątku bardziej, właściwie mało wiemy o ich przyjaźni. Także Srebrni, których poznaje Mare są wyraźnie zarysowani i intrygujący. Na minus przemawia niestety sposób poprowadzenia akcji, ponieważ w drugiej połowie książki pędzi ona jak szalona i czasami trzeba było czytać dany fragment po raz drugi, aby zrozumieć, co się stało. Tak samo wątek Mare i książąt, który był dość przewidywalny.

Fabuła „Czerwonej królowej” na pierwszy rzut oka nie jest niczym nowym wśród książek dla młodzieży. Trochę polityki, gra o władzę, dystopia… Widzę duże podobieństwo do „Gry o tron”, „Igrzysk śmierci” czy „Rywalek”. Jednak autorka przedstawia wszystko w zupełnie nowy sposób, dynamiczny i nowatorski. Nie znajdziecie tu irytujących monologów wewnętrznych głównej bohaterki, przydługawych opisów jej wyglądu czy kolejnego miłosnego trójkąta (tu występują bardziej skomplikowane, ale błądzące gdzieś w tle figury geometryczne :)). Kandydatki na księżniczki nie są sympatycznymi panienkami z idealnymi fryzurami, ale niebezpiecznymi, świetnie wyszkolonymi wojowniczkami.

Jest to idealna książka dla wszystkich, którzy lubią odkrywać kolejne światy pogrążone w wojnie, chaosie i niesprawiedliwości. „Czerwona królowa” może być śmiało nazwana młodzieżową wersją „Gry o tron”.  To książka, po której nie mogę doczekać się jej kolejnej części.

Ocena; 8/10

A czy w spodziewaliście się kto okaże się zdrajcą?