#49. "Korona w mroku" - Sarah J. Maas

Pamiętacie, jak bardzo spodobał mi się „Szklany tron”? Byłam dosłownie zachwycona – światem przedstawionym, kreacją bohaterów i pomysłem pani Sarah J. Maas na fabułę. Ostatnio miałam okazję zapoznać się z drugą częścią przygód Celaeny i w dalszej części tekstu możecie poznać moje przemyślenia na jej temat. Zapraszam!

Recenzja pierwszej części – klik.

Po roku ciężkiej pracy w kopalni soli osiemnastoletnia Celaena Sardothien zdobywa pozycję królewskiej zabójczyni. Nie jest jednak lojalna względem tronu, choć ukrywa ten sekret nawet przed najbliższymi przyjaciółmi.

Nie jest jej łatwo utrzymać tę tajemnicę, zwłaszcza gdy król zleca jej zadanie, które może zniweczyć jej plany. Na domiar złego na horyzoncie majaczą groźne siły, które mogą zniszczyć cały świat i zmuszają Celaenę do dokonania wyboru. Względem kogo okaże się lojalna i dla kogo zechce walczyć?

„Szklany tron” wypełniony był genialną akcją i jeszcze genialniejszą główną bohaterką? Czy mogło być jeszcze lepiej? 

Tak i to wszystko zawarte jest w „Koronie w mroku”!

Kurczę, sama nie wiem, co napisać, bo ta książka okazała się być jeszcze lepsza od pierwszej części. Pani Maas postawiła na większą ilość akcji, wrzuciła Celaenę w sam środek niespodziewanych wydarzeń i obsadziła ją w nowej roli.  Podobało mi się także, jak dziewczyna odnajduje się w swoim życiu i mimo tego, że obiecała poddanie królowi to sama podejmuje własne decyzje. Jednocześnie pozostaje dziewczęca i sarkastyczna, i nie irytuje, a to chyba jeden z moich najczęstszych zarzutów wobec książkowych bohaterek. 

Pojawiają się nowe intrygi, z którymi nasi bohaterowie muszą się zmierzyć. Szczególnie spodobał mi się wątek dawno temu zmarłej księżniczki (oczywiście naczytałam się wcześniej spojlerów, więc…) i ten związany z Dorianem. W tej części jakoś zżyłam się z nim i bardzo brakowało mi go, a także stał się jakiś bardziej ludzki i mogłabym przeczytać całą książkę z jego punktu widzenia. Jest także ukazana przyjaźń Celaeny z Nehemią, trochę przeszłości Celaeny… 

Mamy tutaj także wspaniały rozwój relacji między Chaolem i Celaeną, który zasługuje na osobny akapit :) Nie chcę spojlerować, ale uwielbiam ich przyjaźń i wzajemne oddanie. Obydwoje potrzebowali kogoś takiego w swoich życiach, ryzykują dla siebie naprawdę sporo. Mam ochotę na więcej ich w kolejnych częściach, po które sięgnę jak najszybciej. 

„Korona w mroku” pozytywnie mnie zaskoczyła, bo nie spodziewałam się, że autorka podniesie poprzeczkę jeszcze wyżej po świetnym „Szklanym tronie”. Wydaje mi się, że pisze coraz lepiej, nie brakuje jej pomysłów  i wie, czego unikać by przyciągnąć do siebie czytelników.  Nadal jestem wielką fanką Celaeny i wprost nie mogę doczekać się, kiedy w moje ręce wpadną kolejne tomy, a także „Dwór cierni i róż”.